In de wereld van Beatrice zijn er facties. Elke factie heeft een bepaalde waarde. Je hebt: Zelfverloochening, Onverschrokken, Eruditie, Vriendschap en Oprechtheid. Beatrice is geboren in Zelfverloochening, maar voelt zichzelf daar totaal niet thuis. Iedereen verwacht van haar dat ze bij haar eigen factie blijft. Alle 16 jarigen moeten een factietest doen om te kunnen zien bij welke factie ze het best passen. Als Beatrice de test doet, blijkt dat ze Afwijkend is en Afwijkende worden beschouwd als gevaarlijk. Eenmaal op de ceremoniedag moeten ze een factie kiezen. Haar broer, Caleb, kiest Eruditie, wat Beatrice enorm verbaast. Als ze zelf moet kiezen, besluit ze om voor Onverschrokken te kiezen. Maar als ze eenmaal bij het hoofdkwartier komt, blijkt dat ze allemaal gevaarlijke proeven moet doorstaan en dat je daar punten voor krijgt. De top 10 mag bij de factie blijven, maar de rest wordt factieloos. Het lukt Beatrice uiteindelijk om in de top 10 te komen, maar dan ontdekt ze dat de Erudieten de Zelfverloochenen willen vermoorden. Ze besluit om in actie te komen maar alle Onverschrokkenen zitten in een hallucinatie, ze doen precies wat de Erudieten doen en zijn niet zichzelf. Beatrice moet een manier vinden waardoor ze haar familie en vrienden kan redden.
Ik vond het een heel goed boek, en ik denk dat mensen die van de Hongerspelen houden het ook wel leuk zouden vinden. In sommige spannende stukjes kan je je heel goed inleven in de personages en dat maakt het extra spannend. Ook wil je maar door en door blijven lezen. In het begin gaat het heel erg langzaam, wat overigens niet saai is. Daardoor ben je al bijna bij het eind als ze pas klaar zijn met de inwijding. Dat voelt dan alsof het nog niet af is. Het boek op zich is aan het einde erg rommelig en niet echt te begrijpen. Bij de meeste plekken die ze bezoeken weet ik nog steeds niet hoe ze er uitzien. De schrijfster had wat meer kunnen uitleggen over de plekken waar ze zijn. Ik dacht bijvoorbeeld dat een van jongens uit het boek een zwarte man was, maar uiteindelijk bleek dat het een blanke jongen was! Dat is best irritant als je over hem leest. Ik vond de emoties van de hoofdpersonage ook erg mager, want beide ouders gaan dood en ze doodt een vriend. Ze laat dan niks merken en gaat gewoon door zonder er nog iets over te zeggen, dat vind ik erg raar. De schrijfstijl vond ik wel erg fijn en las lekker vloeiend. Het is dus een goed boek, maar het zou beter kunnen. Er is een deel 2 uitgekomen waarin het verhaal verder gaat. Ik geef het boek een 7.5
Jente-Floor
NB. Dit boek is één van 20 kerntitels voor de Jonge Jury 2014
Geen opmerkingen:
Een reactie posten