Het boek gaat over een meisje dat dood gaat die een jongen ontmoet. De jongen en het meisje worden verliefd, ze gaan op avontuur in Amsterdam. Het meisje is teleurgesteld dankzij haar ontmoeting met haar idool. Het meisje dat dood gaat en de jongen verklaren de liefde aan elkaar. Het meisje dat dood gaat blijft leven en de jongen gaat dood. Einde.
Verward? Geen zorgen.
Het verhaal begint met Hazel Grace, een 16 jarig meisje met een zeldzame vorm van kanker. Ze leeft nog dankzij een medisch experiment. Haar longen werken niet meer zoals het hoort.
Van haar moeder moet zij naar een “praatgroep” toe. Ze ontmoet daar een jongen genaamd Gus. Hazel laat Gus het boek Een vorstelijke beproeving lezen. Tevens haar lievelingsboek. Maar het boek heeft een zwak open einde. Gus regelt dat ze de schrijver van het boek kunnen ontmoeten in Amsterdam ( de schrijver is Peter van Houten).
Als ze in Amsterdam zijn aangekomen blijkt de schrijver een alcoholist te zijn die is geëmigreerd is uit Amerika om zijn familie te ontvluchten die zich voor hem schaamden. Op de laatste dag in Amsterdam vertelt Gus dat zijn kanker terug is. Hazel en Gus zijn onafscheidelijk tot Gus dood is.
Op de begrafenis van Gus kom Peter van Houten opeens binnenlopen. Hazel wil hem niet zien. Dat is het moment dat het boek afgelopen lijkt te zijn. Maar dat is niet zo. Hazel kom erachter dat Gus iets naar Peter van Houten heeft gestuurd op zijn sterfbed. Ze komt er achter wat hij heeft gestuurd en dan midden in het verhaal houdt het boek op.
Ik vind het een boek dat je bij de lijst “boeken waar een deel twee op moet komen maar de schrijver niet commercieel genoeg is omdat te doen dus hij gaat dat ook niet doen (als de schrijver wel commercieel is gebeurt dit vaak wel bijvoorbeeld : Harry Potter, Twilight etc.)
John Green schrijft op een heldere, maar bijna poëtische manier. Bijvoorbeeld ‘De dag van die existentieel beladen vrije worpen was toevallig ook de laatste dag van mijn tweebenigheid.’. een zin die je als je hem voor de derde keer hebt gelezen zegt wat voor invloed hij heeft op de rest van het boek.
Het boek raad ik aan aan eigenlijk iedereen. Het boek is grappig, angstaanjagend, poëtisch, proza, vrolijk en droevig. En misschien nog wel het belangrijkste: het raakt je. Tevens vond ik het ook een geweldig boek tijdens het lezen. Ik vind het een van de beste boeken die ik ooit heb gelezen. Het boek laat je lachend, boos, snikkend achter. Iets dat nog geen enkel ander boek heeft gedaan dat ik gelezen heb. (ook een Kerntitel voor de Jonge Jury)
Simon Huijben
Geen opmerkingen:
Een reactie posten