Patrick NessHerrie, het is overal. Overal waar Todd Hewitt komt, is er herrie. Hij kan het niet vermijden, want in heel Nieuwe Wereld is er herrie. Iedereen kan Todd's gedachten lezen en Todd kan ook ieders gedachten lezen. Todd's echte ouders zijn beide vermoord door Spakkels (rare wezens die op mannen lijken). De Spakkels hebben een virus overgedragen aan alle bewoners van Nieuwe Wereld, en gek genoeg zijn alle vrouwen in Prentissdorp er dood aan gegaan.
Todd is altijd veilig bij Ben en Cillian op de boerderij gebleven. Maar alles verandert als hij op een dag appels moet gaan plukken en dan een meisje tegenkomt. Het meisje heeft geen herrie en is stil, Todd kan haar gedachten niet lezen. Todd beschouwt het als raar en gevaarlijk. Hij gaat weer snel naar huis en als hij eenmaal thuis is vertelt Ben hem dat hij snel moet vluchten. Hij geeft Todd zijn moeders dagboek mee en zegt dat er een kaart in zit die Todd de weg wijst, maar Todd mag de kaart niet zien totdat hij ver genoeg is zodat de andere mannen uit Prentissdorp niet weten wat er op de kaart staat. Als hij eenmaal in het moeras loopt, komt hij het meisje weer tegen. Het meisje praat niet tegen hem, maar gaat uiteindelijk mee. Ze lopen een heel stuk verder en komen uiteindelijk aan in Farbranch. Al snel blijkt dat mannen uit Prentissdorp niet erg gewild zijn. Todd ontdekt dat alles wat hem is verteld over Prentissdorp en de oorlog met de spakkels één groot leugen is om de harde waarheid te ontzien.
Om het boek kort samen te vatten: elke bladzijde laat je op het puntje van je stoel zitten. Het is echt het spannendste boek dat ik ooit heb gelezen. Je kunt je ook erg goed inleven in de personages en het klopt ook allemaal echt. Soms had het iets gedetailleerder gemogen, maar dat is misschien gewoon smaak. Ik vond de situaties (gelukkig) niet cliché. Soms kun je je daar aan ergeren, maar bij dit boek vermoedde je wel wat er ging gebeuren, maar dat maakte je juist nieuwsgieriger. Het boek heeft ook begrijpelijke hoofdstuktitels, wat het makkelijker maakt om de kern van het hoofdstuk beter te begrijpen. Ook heeft het boek veel humor. De schrijver weet hoe hij grappig kan spelen met de verschillende karakteristieken en ook dat je natuurlijk ieders gedachten kunt lezen. Toch weet de schrijver slim sommige geheimen van het boek goed te bewaren voor het einde, een goeie manier om je razend snel door het boek te jagen.
Het boek heeft toch één nadeel: continue worden er rare woorden gebruikt die qua spelling niet kloppen. Het kan zijn dat dat de bedoeling is, maar dat is niet bepaald duidelijk.
Kortom, ik vind het een geweldig boek en ik geef het zeker een 9. Deel 2 lees ik sowieso!
Jente-Floor Olthof
Geen opmerkingen:
Een reactie posten